Dobre Praktyki z Teatrem Bezdomnych - Teatr Przedmiotu

Przychodzimy z kolejnym wpisem z serii #DobrePraktykizTeatremBezdomnych. Tym razem dzielimy się z naszymi spostrzeżeniami przy wykorzystaniu formy teatru przedmiotu w pracy z osobami w kryzysie bezdomności. 👇

Co sprawdziło się w naszej grupie w pracy z techniką teatru przedmiotu❓

🔦 inna perspektywa

Teatr przedmiotu jest wyzwaniem. Poznanie i opanowanie tej formy mogłoby trwać latami. My mieliśmy na to zaledwie kilka tygodni. Chciałyśmy, aby uczestnicy zasmakowali tej formy teatru, ale żeby jednocześnie nie zblokowali się, widząc ogrom pracy jaki trzeba w nią włożyć. Dlatego jako cel przyjęliśmy pokazanie nowej perspektywy przedmiotu, znalezienie dla niego nowej roli. Dlatego też nie miałyśmy nic przeciwko temu, jeżeli końcowa scena przypominała bardziej klasyczną scenę teatralną, w którym widać, że użycie przedmiotu jest przemyślane i nowe.

👥 w parach

Uczestnicy podczas całego tego bloku byli podzieleni na pary i wspólnie tworzyli etiudy, pracując nad nimi z tygodnia na tydzień. Taka forma pozwoliła na nawiązanie bliższej relacji i głębsze poznanie się uczestników, co dla nas, jako organizatorek, jak i dla uczestników jest ważne. Uczestnicy w ten sposób mogli również poczuć odpowiedzialność za drugą osobę. Wiedzieli, że jak opuszczą zajęcia, to wpłynie też na pracę ich partnerów.

🕯️ uważność

Ponieważ praca z przedmiotem wymaga od aktora dużo uważności i skupienia, dlatego warsztaty zaczęliśmy właśnie od ćwiczeń na uważność. Uczestnicy ćwiczyli, jak myśleć o partnerze, jak go widzieć w scenie i jak o nim nie zapomnieć, kiedy animują przedmioty.

🆒 atrakcyjne przedmioty

W tej formie, to przedmioty pełnią kluczową rolę. Zapoznając się z nią, uczestnicy korzystali ze swoich przedmiotów, czasami przynosząc specjalnie je ze sobą, czasami z tych, które mieli przy sobie. Natomiast, my jako prowadzące przynosiłyśmy przedmioty, zastanawiając się przy tym co mogłoby być ciekawe, zaskakujące, nietypowe dla uczestników. Czasami sama forma przedmiotu, jego kształt, kolory, sposób leżenia w dłoni, czy dźwięk jaki można za jego pomocą wydobyć pomagały w zaangażowaniu uczestników do pracy.

💛 za intuicją

Tak, jak w przypadku teatru cienia, kluczowe było to, żeby sceny końcowe powstawały na bazie pomysłów uczestników. Jednak w przypadku niektórych etiud, w procesie ich tworzenia, podczas zabawy z formą, przedmiotami, różnymi technikami, czułyśmy, że uczestnikom jest potrzebny tekst literacki - nie wahałyśmy się, prowadząca zaproponowała samodzielnie pomysł na scenę. W ten sposób powstała etiuda na podstawie sceny z dramatu Romeo i Julii. Uważamy, że czasami warto zaproponować uczestnikom coś bardzo konkretnego, jeżeli widzimy, że to może im pomóc w pracy.

Warsztaty z różnych form teatru w połączeniu ze sztuką malarstwa prowadzimy w ramach projektu dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rok 2021 z programu Edukacja Kulturalna.